MIÓD WRZOSOWY:

Miód wrzosowy jest jednym z najbardziej uznawanych rodzajów miodów przez konsumentów i najdrożej wycenianym przez pszczelarzy miodem. Ma to oczywiście swoje uzasadnienie. Koszty miodu wrzosowego za słoik o wadze 1kg potrafią nawet wynosić od 50 do 70 zł w zależności np. od obfitości zbiorów. Ktoś mógłby sie oburzyć: "Tak drogo? Przecież pszczoły same przynoszą do ula ten miód a pszczelarz go tylko wyciąga". Rozumiemy, że mogą się Państwu rodzić takie pytania, dlatego postanowiliśmy w przystępny sposób zaznajomić z różnymi ciekawostkami warsztatu pszczelarza, które są niezbęne do pozyskania tego cenionego i wartościowego miodu wrzosowego.

Na samym początku warto podkreślić, że w Polsce nie ma za wiele miejsc, które obfitują we wrzosowiska co sprawia, że wielu pszczelarzy chcąc mieć w swojej ofercie ten miód musi transpotować swoje ule nawet dziesiątki a i zdarza sie, że setki kilometrów na rozległe wrzosowiska np. w okolicach Drawska Pomorskiego lub Borów Dolnośląskich. Oczywiście wiąże sie to z dodatkowymi kosztami poniesionymi na transport i paliwo. Sam transport zarówno dla pszczelarza, jak i pszczół jest dość stresujący, dlatego musi być dobrze zaplanowany (koniecznie po zmroku) i przygotowany technicznie, żeby odbył się bez uszczerbku na zdrowiu i kondycji pszczół, które czeka przecież ciężka praca.

Nierzadko pszczelarze "przygotowują" same pszczoły juz od początku wiosennego sezonu, odpowiednio je stymulując, ponieważ jest rzeczą bardzo istotną żeby rodziny pszczele jeszcze przed wywiezieniem na wrzos były dość liczebne i silne. Niekiedy pszczelarze wybierają z pasieki określoną liczbę najsilniejszych rodzin. Dlaczego? Jak wszyscy wiemy pożytek wrzosowy w zalezności od miejsca przeważnie rozpoczyna się w drugiej połowie sierpnia i trwa, przy sprzyjającej pogodzie, do drugiej połowy września. Niestety jest to okres tak zwanego "Babiego Lata" i wzmożonej pracy pajaków, które swoje mocne sieci zastawiają między innymi na wrzosach. Nie ma praktycznie ratunku dla pszczółki, która przez przypadek wplątała się w pajęczą sieć i w zwiąku z tym liczebność rodziny maleje "w oczach". Poza tym pszczoły dość mocno sie przepracowują i eksploatują na tym już ostatnim pożytku, dlatego ich liczba maleje. Na końcu tego sezonu wrzosowego może ich być nawet o połowę mniej.To się wiąże oczywiście z osłabieniem kondycji rodziny pszczelej, która zaraz po wrzosowym pożytku musi być zakarmiona inwertem na zimę,nierzadko połączona z inną rodziną aby zwiększyć jej szanse na przeżycie zimy, oraz mniejszymi rokowaniami na nastepny sezon tejże rodziny.

Poza tym samo wywiezienie silnych rodzin nawet na najpiękniejsze polskie wrzosowiska nie gwarantuje pszczelarzowi zbiorów, ponieważ jak wiemy w tym okresie pogoda potrafi być już bardzo zmienna. Niekiedy występują chłodne deszczowe dni a w nocy temperatury bliższe zeru co uniemożliwia dobrą pracę pszczół, nektarowanie wrzosu i obfity zbiór miodu. Z drugiej strony nie jest również korzystne kiedy wytępuja zbyt wysokie temperatury podczas wrzosowego pożytku. Gdy jest upalnie i sucho wrzos przestaje nektarować na skutek obeschnięcia nektarników. Również z tego względu miód ten jest rzadko spotykany i droższy.

Miód wrzosowy posiada specyficzną konsystecję, która z postaci płynnej (od momentu zebrania przez pszczoły nektaru) w bardzo krótkim czasie zmienia się w postać galaretowatego żelu, który zastyga w komórkach pszczelich. W związku z tym pszczelarz ma więcej pracy, ponieważ musi albo co kilka dni w sezonie kwitnienia wrzosu wirować miód, (co jest bardzo wyczerpujące i zakłóca spokojną pracę psczół) albo zakupić specjalny "rozluźniacz", który ułatwi wirowanie skrystalizowanego miodu ale koszty tego sprzętu dochodzą nawet do kilkuset złoty.

Wszystkie te czynniki wpływaja na bardzo wysoką cenę tego szlachetnego miodu. Jednak wiele osób jest w stanie ją zapłacić ze względu na wspaniałe właściwości lecznicze miodu wrzosowego i jego wyjątkowy smak.

WŁAŚCIWOŚCI LECZNICZE MIODU WRZOSOWEGO:

Ten rzadko spotykany miód jest przede wszystkim ceniony za jego niepowtarzalny smak i właściwości zdrowotne. Miód wrzosowy w postaci płynnej ma ciemnopomarańczowy kolor a po skrystalizowaniu nawet brązowy. Jak już wspomnieliśmy krystalizuje sie w wyjątkowy sposób- przybiera postać galaretowatego żelu, niespotykanego w innych rodzajach miodów. Smak miodu wrzosowego jest dość specyficzny-gorzkawy, nawet cierpki i mniej słodki niż inne miody.Niemniej jednak jego smakowa wyjątkowość i wrzosowy zapach przyciąga wielu zwolenników.
Miód wrzosowy posiada naturalne, występujące w przyrodzie i łatwo przyswajalne biopierwiastki (najwięcej występuje potasu, następnie chloru, fosforu, magnezu, wapnia i sodu). Łącznie wykryto w miodzie 47 biopierwiastków, które są dobrze przyswajalne przez organizm człowieka. Jego zaletą jest również bardzo duża ilość hormonów wzrostu, neurohormonów i spora ilość aminokwasów, enzymów i witamin z grupy B( B1, B2, B6, B12). Ten bogaty i co najważniejsze naturalny skład chemiczny korzystnie wpływa przy wspomaganiu leczenia wielu uciążliwych schorzeń takich jak: choroby układu moczowego, zapalenie nerek, miedniczek nerkowych, kamicy nerkowej a także przy problemach z prostatą. Działa on również moczopędnie. Ze względu na swoje dość wysokie właściwości antybiotyczne jest również wskazany przy leczeniu przeziębień, gryp oraz stanów zapalnych jamy ustnej.

Istnieją również opinie wśród badaczy i naukowców, że miód wrzosowy dzięki dużej zawartości proliny (ok. 500 mg w kilogramie miodu wrzosowego) może być wykorzystywany przy zapobieganiu i leczeniu choroby Alzheimeraa. Polipeptyd ten posiada silne właściwości immunoregulatorowe. Ma on hamujący wpływ na tworzenie złogów amyloidu (białka odkładającego się w mózgu osób chorych na Alzheimera). Doświadczalnie potwierdzono również wpływ proliny na polepszenie funkcji pamięci.
Warto jednak wspomnieć, że właściwości zdrowotne miodu wrzosowego ale i wszystkich rodzajów miodów nie działają na zasadzie „cudotwórczego leczniczego procesu”. Należy mieć realistyczne podejście i wyważony pogląd na ten temat. Choć miody są niezwykle wartościowe i bogate w naturalne, dobroczynne składniki to w największej mierze powinny mieć charakter profilaktyczny i wspomagający właściwe leczenie. Wielkim błędem było by natomiast zastępowanie tych naturalnych substancji zawartych w miodach środkami chemicznej syntezy i tak obecnie popularnymi suplementami diety.